Formy i metody pracy wykorzystywane w Poradni Pro Vobis
w Starogardzie Gdańskim
TERAPIE PROWADZONE W PORADNI
1. Psychoterapia,
2. Wsparcie i pomoc psychologiczna,
3. Terapia psychologiczna,
4. Konsultacja psychoterapii
5. Terapia pedagogiczna
6. Terapia logopedyczna
7. Socjoterapia
8. Integracja Sensoryczna
9. Arteterapia
10. Terapia zajęciowa
11. Muzykoterapia
12. Choreoterapia
13. Biblioterapia
14. Terapia zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD)i innych zaburzeń neurorozwojowych: dysleksja, dyskalkulia, ADHD, ADD
15. Terapia mutyzmu
16. Terapia zaburzonych zachowań
17. Terapia osób z upośledzeniem
18. Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka
19. Wczesna interwencja logopedyczna
METODY TERAPII STOSOWANE W PORADNI
1. Alternatywne metody komunikacji
2. Arteterapia/Terapia zajęciowa
3. Biblioterapia z elementami dramy
4. Choreoterapia
5. Gimnastyka korekcyjna
6. Gimnastyka Mózgu P. Dennisona
7. Integracja Sensoryczna
8. Logorytmika
9. Masaż logopedyczny
10. Masaż terapeutyczny
11. Metoda 18 Struktur Wyrazowych
12. Metoda 3-Struktur
13. Metoda Aktywności Knillów
14. Metoda Analizy Transakcyjnej
15. Metoda behawioralna
16. Metoda Dobrego Startu M.Bogdanowicz
17. Metoda Pedagogiki Zabawy
18. Metoda Potencjalności
19. Metoda poznawczo-behawioralna
20. Metoda Pozytywna M.Seligmana
21. Metoda Pozytywna N. Peseschkiana
22. Metoda relaksacji progresywnej Jacobsona
23. Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
24. Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
25. Metoda Systemowa
26. Metody psychoedukacyjne:
a. a/Metoda pracy z trudnymi zachowaniami dzieci - Metoda C. Sutton
b. b/Metoda opracowana przez A. Faber i E. Mazzlish
c. c/ Metoda T. Gordona, In
27. Muzykoterapia
28. Relaksacja Wintreberta
29. Sensoplastyka
30. Terapia Ręki
31. Trening autogenny Schultza (w adaptacji Polender)
32. Trening Czytania Całościowego Domana
33. Trening Mindfulness dla dorosłych
34. Trening Mindfulness dla dzieci- Metoda Eline Snel „Uwaga, to działa!”
35. Integracja odruchów ustno-twarzowych
36. Terapia Neurotaktylna S. Masgutowej
a. - Neurosensomotoryczna integracja układu dotykowego
37. Trening Redukcji Stresu
FORMA ZAJĘĆ TERAPEUTYCZNYCH
1. Indywidualna
2. Grupowa
3. Superwizja
OFERTA ZAJĘĆ GRUPOWYCH
1. Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne – Izabela Kotlewska
2. Metoda Dobrego Startu –Paulina Jankowska , Izabela Kotlewska
3. Arteterapia/terapia zajęciowa – Paulina Jankowska, Barbara Lazer,
4. Gimnastyka Mózgu P. Dennisona – Izabela Kotlewska
5. Sensoplastyka – Paulina Jankowska, Magdalena Kowalska
6. Trening Mindfulness dla dzieci- Metoda Eline Snel „Uwaga, to działa!” (Uważność i spokój żabki wg. Eline Snel) –Magdalena Stoppa
7. Trening Uważności dla dorosłych - Jacek Ozimek
8. Trening Redukcji Stresu –Jacek Ozimek
9. Trening Optymizmu- Jacek Ozimek
OPIS WYBRANEJ METODY
Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
Nazwa metody „Ruch Rozwijający” wyraża główną ideę metody tj. posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju.
System ćwiczeń w tej metodzie wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi. Podstawowe założenia metod to rozwijanie ruchem trzech aspektów:
• Świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego.
• Świadomości przestrzeni i działania w niej.
• Dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.
Metoda Dobrego Startu (MDS)
MDS jest przeznaczona dla dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym oraz dla dzieci starszych, których rozwój psychoruchowy przebiega wolniej lub nieharmonijnie. Założeniem MDS jest jednoczesne rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo-kinestetycznych (uczucie dotyku i ruchu) i motorycznych oraz ich współdziałanie, czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Funkcje te leżą u podstaw złożonej czynności czytania i pisania. Celem metody jest także kształtowanie lateralizacji (ustalenie ręki dominującej) oraz orientacji w schemacie ciała i przestrzeni.
Ćwiczenia MDS są wskazane dla dzieci przygotowujących się do nauki czytania i pisania, natomiast niezbędne w przypadku dzieci ryzyka dysleksji oraz osób o opóźnionym rozwoju psychoruchowym – niepełnosprawnych intelektualnie i fizycznie. Wyrównanie dysharmonii rozwojowych u dzieci z ryzykiem dysleksji zapobiega powstawaniu niepowodzeń szkolnych lub je minimalizuje.
Arteterapia
Arteterapia stanowi doskonałą formę uzupełniającą procesu edukacyjno-terapeutycznego. Może pełnić funkcję kształcącą, szkoleniową, działalności praktycznej czy kompetencyjną. Stosowana jest zwłaszcza u dzieci, młodzieży, seniorów i osób chorych. Działania prowadzone w arteterapii polegają na wykorzystywaniu terapeutycznych właściwości sztuki w praktyce. Jest to wysoce efektywne w osiąganiu psychofizjologicznej relaksacji i równowagi emocjonalnej. Po raz pierwszy zjawisko to zostało przedstawione w 1942 r. przez Adriana Hilla – brytyjskiego artystę i nauczyciela sztuki. Arteterapia pomaga w pokonywaniu lęków, wzmacnia wiarę we własne siły i pobudza ekspresję , wzmacnia koncentrację uwagi.
Gimnastyka Mózgu P. Dennisona/Kinezjologia edukacyjna
Kinezjologia Edukacyjna, której twórcą jest dr Paul Denisson, jest metodą wspierania naturalnego rozwoju człowieka, bez względu na jego wiek, poprzez różne ćwiczenia ruchowe. Metoda wykorzystuje proste ćwiczenia fizyczne opracowane w taki sposób aby zintegrować pracę ciała i umysłu. Ćwiczenia Gimnastyki Mózgu są wstępem do Kinezjologii Edukacyjnej. Składają się one z ruchów, które wykonują dzieci w pierwszych latach życia niezbędnych dla rozwoju koordynacji oczu, uszu, rąk i całego ciała. Dzięki ćwiczeniom Gimnastyki Mózgu wszystkie części mózgu włączają się i mogą ze sobą współpracować. Proponowane przez Kinezjologię Edukacyjną ćwiczenia – na przekroczenie linii środka ciała, energetyzujące rozciągające, relaksujące poprawiają umiejętności komunikacji, organizacji i koncentracji. Opracowane przez P. Dennisona zestawy działań i ćwiczeń psychomotorycznych usprawniają ciało, aktywują system nerwowy, rozładowują napięcia wywołane stresem, podnoszą energię. Metoda zakłada znaczną poprawę funkcjonowania dziecka w jego otoczeniu. Stosuje się ją również w przypadku problemów w koncentracji uwagi i różnorodnych problemów szkolnych: dysleksja, dyskalkulia, ADHD
Sensoplastyka
Sensoplastyka, to wspólna zabawa, czas i miejsce rozwoju zarówno poznawczego jak i emocjonalnego – budowania więzi. To stałe poszukiwanie i odkrywanie nowych tekstur, zapachów, eksperymentowanie z kolorem, zapachem i smakiem. Dzięki wprowadzeniu tej metody w pracy z dziećmi, wpływamy na ich kreatywność, stymulujemy nabywanie świadomości własnego ciała, jego granic oraz orientacji w przestrzeni. Podczas takich zajęć wykorzystujemy materiały plastyczne, które sami przygotowujemy wyłącznie z produktów spożywczych, czyli bezpiecznych dla dzieci. Mają one okazję obserwować „przemiany”, czyli kiedy materiał, który jest sypki i suchy, zmienia się w mokry i kleisty, a następnie w miękki i stały. Sensoplastyka opiera się także na wykorzystaniu technik arteterapeutycznych i sprzyja relaksacji. Dzięki kolorowej stymulacji wpływamy na wiele aspektów rozwoju dzieci:
1.Wspieramy rozwój wszystkich zmysłów zmysłów :
• węchu
• wzroku
• dotyku
• słuchu
• smaku
2.Wspomagamy budowanie ich świadomości ciała i przestrzeni
3.Dbamy o usprawnienie ruchowe
4.Poprzez wspólne działanie pogłębiamy nasz kontakt emocjonalny z dziećmi, budujemy ich poczucie bezpieczeństwa
5.Wspieramy rozwój poznawczy
Trening Mindfulness dla dzieci - Metoda Eline Snel „Uwaga, to działa!”
(Uważność i spokój żabki wg.Eline Snel)
Trening jest skierowany do dzieci i młodzieży w wieku od 5 roku życia. Treści są tak dostosowane, by odpowiadać na możliwości poznawcze oraz potrzeby emocjonalne uczestników każdej z grup wiekowych. Poprzez wykorzystanie historyjek, wyobraźni oraz prostych ćwiczeń, dzieci i młodzież otrzymują narzędzia, które mogą wykorzystać by lepiej zrozumieć siebie i innych, a także rozwijać umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach. Bardzo obrazowe hasła, jak „przycisk pauzy”, „siedzieć jak żaba” czy „test spaghetti” pozwalają w łatwiejszy sposób opanować różne umiejętności w zakresie uważności.
W czasie treningu dzieci i młodzież uczą się, między innymi:
• koncentrować uwagę na danej czynności/przedmiocie; utrzymywać ją; kierować nią w pożądaną stronę; przenosić na inny obiekt,
• obserwować swoje emocje, odczucia z ciała, doznania smakowe, węchowe, słuchowe; zarówno ze świata zewnętrznego jak i wewnętrznego,
• nazywania i akceptacji własnych emocji i myśli bez oceniania ich,
• rozpoznawać „trudne myśli” i „trudne emocje”, by nie tłumić ich, ale umieć dawać im życzliwą uwagę,
• akceptować siebie takimi jakimi są, a poprzez to rozwijać życzliwość wobec siebie i innych.
Praktyka uważności ma ogromny wpływ na rozwój różnych obszarów mózgu u dzieci, które są aktywne w trakcie sytuacji stresowych, przeżywania silnych emocji. Ponadto regularna praktyka wpływa na rozwój funkcji wykonawczych. Należą do nich:
• powstrzymywanie się od danych działań,
• przekierowywanie uwagi oraz umiejętność przełączania się pomiędzy alternatywnymi sposobami reagowania,
• samokontrola (w tym emocjonalna),
• elastyczność w myśleniu,
• planowanie i organizowanie różnych czynności,
• myślenie abstrakcyjne,
• tworzenie pojęć,
• zapamiętywanie, przechowywanie zapamiętanych treści, ich przypominanie (przeszukiwanie w pamięci w celu odnalezienia właściwych informacji).
